kapetanios
αερικό
Γ.Α. Παπανδρέου (22/9/2010)
«Μετατρέψαμε την κρίση σε ευκαιρία, προκειμένου να προωθήσουμε τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, που οι προηγούμενες κυβερνήσεις ανέβαλλαν επί σειρά ετών, φοβούμενες το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος».
Ένας χρόνος ΠΑΣΟΚ
8 Σχόλια to “Ένας χρόνος ΠΑΣΟΚ”
-
άστα Καπετάνιε, ούτε να το σκεφτόμαστε δεν θέλουμε………
όσο για απολογισμούς, βαρύ πράμα
Καλησπέρα
-
αναγνώστη
λες εάν δεν τα σκεπτόμαστε να μην τα υποστούμε 😎Δύο ολόκληρα κατεβατά έγραψα για να ανεβάσω στην επέτειο της κυβέρνησης αλλά τα έσβησα και τα δύο μιας και μου βγαζαν τον κακό μου εαυτό. Παρ όλα αυτά μια ανασκόπηση απ τον καθέναν μας του χρόνου που μας πέρασε είναι όχι μόνο απαραίτητη αλλά πολιτικά και κοινωνικά επιβεβλημένη- εάν θέλουμε να ζωντανέψει η ελπίδα.
Δέχομαι ότι η λύπη η οργή η απελπισία που έχουν φωλιάσει στην ψυχή των περισσοτέρων συνανθρώπων μας δεν μπορούν να μεταφραστούν και να οργανωθούν πολιτικά διεκδικώντας ένα καλύτερο αύριο . Δεν μπορεί –μετά τα γεγονότα της Μαρφιν- να μετουσιωθούν ούτε κινηματικά. Ο συνδικαλισμός στην χώρα μας πέθανε πριν ακόμη βγει από τα σπάργανα με την πρώτη έλευση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία (τον κόσμο , τον παλμό, την ομοψυχία και την πίστη στους συνδικαλιστικούς αγώνες που είδα και έζησα μέχρι το 85/87 στις πορείες δεν τον ματαξανάδα)Όλα τα παραπάνω μεγαλώνουν την απαισιοδοξία και υποθάλπουν την ματαιοδοξία σε εκείνο το κομμάτι του ενεργού πληθυσμού που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία αυτού του τόπου. Το αίσθημα της συλλογικής ευθύνης και ενοχής, της κοινωνικής και προσωπικής ανεπάρκειας και αναξιότητας μεγαλώνει
Την όποια, έστω και μικρή, θέση που είχε η συλλογική συνείδηση παίρνει το ατομικό συμφέρον. Τα αισθήματα της αυτοσυντήρησης και της αυτοπροστασίας εντείνονται. Η κοινωνική συνοχή αποσταθεροποιείται και οι πολίτες όλο και συχνότερα συγκρούονται μεταξύ τους. Εργαζόμενοι στρέφονται εναντίον άλλων εργαζομένων είτε στην προσπάθεια τους να προστατέψουν εαυτούς και κεκτημένα είτε στην προσπάθεια τους να διεκδικήσουν καλύτερους όρους . Το βλέπουμε να συμβαίνει κάθε μέρα και θα συμβαίνει όλο και πιο έντονα στο αμέσως επόμενο διάστημα.
Ο σώζων εαυτόν σωθήτω
Ένα ζοφερό περιβάλλον που όμως εξασφαλίζει την μακροημέρευση ανθρωπάριων, πολιτικών μαϊμουνιών και εκμαυλιστών του Λαού.
Σήμερα επιχειρείται από την τρόικα κάτι που φάνταζε απίθανο πριν από λίγους μήνες , την μετατροπή της χώρας μας ,με εργαλεία το δημόσιο χρέος και την σχετική κινδυνολογία, σε μια χώρα φτηνού εργατικού κόστους , ανύπαρκτου κοινωνικού κράτους , ελάχιστης εάν όχι ανύπαρκτης εσωτερικής κατανάλωσης με πολίτες ελάχιστης να μην πω ανύπαρκτης εθνικής συνείδησης. Και αυτό αργά ή γρήγορα πρέπει να μας προβληματίσει όλους μαςΚαληνύχτα
(είχα δεν είχα δεν απέφυγα το –απαισιόδοξο- σεντόνι) -
Καλησπέρα,
(και μένα σε «καληνύχτα σας» μου βγαίνει, αλλά θυμήθηκα ένα τηλεοπτικό πρωθυπουργικό διάγγελμα που είχα δει στα νιάτα μου και είπα να μείνω στο καλησπέρα..) 🙂Ετοιμαζόμουν να γράψω κάποιες παρατηρήσεις για τα Δημόσια Έργα, αλλά , έτσι και αλλιώς κάποια από τα συμπεράσματά μου «κολλάνε» και εδώ (ας με συγχωρέσουν οι συνομιλητές εκείνου του post για αυτήν την αυθαιρεσία).
Πάντα θεωρούσα ότι χωρίς χειραγώγηση και έλεγχο δεν μπορούν να εφαρμοσθούν μέτρα που αλλάζουν συθέμελα τη ζωή του άλλου.
Επίσης πίστευα ότι «συνθήκη ανευ της οποίας δεν» για να ελέγξεις κάποιον και να του επιβάλλεις βίαια (με την έννοια του άμεσου) αλλάγή θεώρησης και προσέγγισης του «γύρω του κόσμου» αποτελεί το να αισθάνεται ένοχος και οιονεί υπόλογος.Μια προσεκτική παρατήρηση των όσων συνέβησαν στη FRANCE TELECOM , βοηθάει πολύ στην κατανόηση της μεθόδου (έλλειψη σταθερών συμβολαίων, δηλαδή θολούρα σχετικά με υποχρεώσεις , τελικά η αίσθηση του «προπατορικού αμαρτήματος»)
Έτσι, για να επανέλθω στα του παρόντος, βιώνουμε επί δεκαετίες μια διαδικασία όπου όπως πολύ εύστοχα περιέγραψε ο Νίκιπλος:
«Στην Ελλάδα εκείνο που πληρώνεται ακριβά δεν είναι παρά ο “αέρας”.»
Και όχι μόνο στις Κατασκευές και τα ΔΕ.
Απλώς υπάρχουν διαδικασίες «αέρα» , όπου ο πληθυσμός υποχρεώνεται να συμμετάσχει , είτε για να επιβιώσει ως επαγγελματίας, είτε και για να βρει μια «σταθερή» δουλειά.
Και φυσικά αφού «καταναλώνει γενικώς» , δεν μπορεί, «κάπου ωφελήθηκε και αυτός».
Τα τεκμήρια , αγαπητοί μου, τα τεκμήρια…Εν πάσει περιπτώσει, αυτά είναι γνωστά και δε θεωρώ ότι με την επισημανσή τους προσφέρω κάτι καινοτόμο.
Άλλωστε πώς το λέμε;; «Εθνική Κατάθλιψη».
Φυσικά τα καταθλιπτικά συμπτώματα προϋποθέτουν την «έλλειψη αυτοεκτίμησης».Το πρόβλημα ξεκινάει από την αδυναμία αντιμετώπισής του.
Ελλείψει των κινημάτων και των διαδικασιών (μια χαρά τα περιέγραψε ο Καπετάνιος), η αντιμετώπιση του παραπάνω αποτελεί για μένα το μεγάλο μου πρόβλημα.Οι αντιδρώντες (εννοώ τους πολιτικά δρώντες του σήμερα) κινούνται σε επίπεδο αποκάλυψης του προβλήματος , και με μια θεολογικού τύπου προσέγγιση » περί αμαρτίας».
Για το πρώτο δεν τους χρειάζομαι , όπως ξαναείπα στο Βαγγέλη παλιότερα «αν κάποιος κάνει σωστές διαπιστώσεις, δεν σημαίνει ότι κάνει για Πολιτικός», ούτε μου προσφέρουν τίποτα, ίσα-ίσα που στην προσπάθεια αυτοεπιβεβαίωσής τους «καίνε» και τις πιθανότητες για καινοτόμες πολιτικές παρεμβάσεις.
Για το δεύτερο πιστεύω ότι έχουν αυτοεγκλωβιστεί και τρώνε το ένα αυτογκόλ μετά το άλλο.
Δυστυχώς όχι μόνοι τους αλλά και αυτοί που εκπροσωπούν.
Δεν είναι δυνατόν στην προσπάθεια να πεις ότι «ο Λαός , οι Πολίτες κλπ δεν φταίνε» να χρησιμοποιείς τη συλλογιστική ότι «δεν υπήρχαν πάρτυ που τους είχαν καλεσμένους» (μ@@κες της υπόθεσης, αλλά καλεσμένους).
Έτσι, παίζεις το παιχνίδι όσων θέλουν να δημιουργήσουν το αίσθημα της «συλλογικής ενοχής».Επίσης , δεν είναι δυνατόν να μπαίνεις στο παιχνίδι των «εξεταστικοπροανακριτικών» και της υιοθέτησης του άρρωστου κλίματος που αυτά τα κόλπα συνεπάγονται.
Ψάχνω ειλικρινά τους λόγους που οι ρήσεις του Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε» έχουν αποτέλεσμα (μη γελιόμαστε από τις αντιδράσεις, έχουν «διείσδυση» και αποτέλεσμα).Να το πω αλλιώς : Πρέπει πρώτα να αθωώσεις για να καταλάβεις. Το ανάποδο αφορά τους ιεραπόστολους.
Επίσης ο «αθώος» δεν σημαίνει ότι δεν έχει παρανομήσει και δεν θα υποστεί συνέπειες. Απλώς θα είναι «συμμετρικές» και θα του τις επιβάλλουν οι άλλοι.Εμείς (εξαιρούνται οι παρόντες) έχουμε καταντήσει να αποδεχόμαστε το μοντέλο των «γενικώς ενόχων και αθώων», και από κοινωνική , ταξική, πολιτική και θε’ μου φύλαγε σκοπιά, επιλέγουμε απλώς τους αποδέκτες που θα εφαρμόσουμε τα ίδια που άλλοι εφαρμόζουν για το «πόπολο» 😉
Θα τολμήσω να επαναλάβω την άποψή μου ότι η αδυναμία της Αριστεράς και των Κινημάτων είναι πλέον «συστημική» και έχει να κάνει με το ότι αναπαράγει μηχανιστικά το σχήμα «πάλη των τάξεων» σε κάθε συγκυρία και για κάθε πρόκληση.
Δηλαδή ευθεία και χωρίς πολιτική διαμεσολάβηση αναπαραγωγή του γνωστού διπόλου και ως τέτοια καταντάει μανιχαϊστική και εύκολη λεία του κάθε Αντιπροέδρου¨Οσο για το πώς βλέπω το (τουλάχιστον άμεσο) από εδώ και μπρoς;;
Αυτό που αντιμετωπίζω επί της παρούσης είναι το παραδοσιακό:
«πήγα και εγώ να κλαφτώ και τους ήβρα ούλους και κλαίγανε» 😉Καλήν εσπέραν σε όλους(ες)
-
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=209365
Σκληροί στους αδύναμους, υποχωρητικοί στους ισχυρούς
Υστερα από ένα χρόνο διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, μπορεί να εξαχθεί ένα συμπέρασμα: Η κυβέρνηση δεν έχει καμία δυσκολία να λάβει πολλαπλά μέτρα σε βάρος των φτωχών, των μισθωτών και των μεσαίων στρωμάτων.
Λαμβάνει μέτρα όπως είναι η μείωση μισθών, η υπερφορολόγηση της μικρομεσαίας ιδιοκτησίας και εισοδήματος, η αύξηση του ΦΠΑ. Μέτρα που προκαλούν κρίση απασχόλησης και οδηγούν σε ύφεση. Σε προβλήματα ρευστότητας.Αντίθετα, η κυβέρνηση δείχνει να μην έχει καμιά δυσκολία να λάβει μέτρα στήριξης των τραπεζών. Μείωσης ορισμένων κατηγοριών φόρων για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους μετόχους τους. Να ανεχθεί το μαύρο χρήμα και να το νομιμοποιήσει με τις διαδικασίες της περαίωσης. Γενικά, η κυβέρνηση πιστεύει βαθιά στη νομιμότητα της λογιστικής και αποστρέφεται τα ηθικά ερωτήματα και αξίες, στο όνομα «της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης».
Το ερώτημα που προκύπτει είναι για ποιο λόγο η κυβέρνηση δείχνει σκληρότητα στους μεν και κατανόηση για τους δε. Σε ένα πρώτο επίπεδο, η απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι η κυβέρνηση το κάνει από πεποίθηση. Στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης κυριαρχεί η άποψη ότι δεν μπορούν να υπάρξουν οικονομικά μέτρα σε βάρος των ισχυρών και πλουσίων, διότι κάτι τέτοιο θα εμποδίσει την κίνηση της οικονομίας. Παραδόξως το ίδιο επιτελείο δεν κατανοεί ότι, εάν το λαϊκό εισόδημα μειωθεί (και μάλιστα υπέρμετρα όπως συμβαίνει σήμερα), η οικονομία θα οδηγηθεί στην ύφεση. Οτι η ύφεση θα είναι ακόμα πιο ισχυρή εφόσον σπάσει η ραχοκοκαλιά της επιχειρηματικής οικονομίας που είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Γιατί όμως η κυβέρνηση διαβλέπει κινδύνους για την οικονομία μόνο όσον αφορά τον τυχόν περιορισμό των προνομίων των ισχυρών και δεν βλέπει το πρόβλημα που δημιουργείται από τη μονόπλευρη λιτότητα που έχει επιλέξει; Κατά τη γνώμη μου οι απαντήσεις σε αυτό το δεύτερο ερώτημα είναι τρεις:
*Πρώτον, η κυβέρνηση δεν αντιλαμβάνεται τη σημασία που έχει η ζήτηση (δημόσιες επενδύσεις και λαϊκό εισόδημα), ενώ τρέμει η καρδούλα της μην πάθει κάτι κάποια ιδιωτική τράπεζα και οι δανειστές της χώρας. Η κυβέρνηση, δηλαδή, είναι δέσμια των νεοφιλελεύθερων γυαλιών που φορά.
*Δεύτερον, η κυβέρνηση με τη μονόπλευρη αντίληψη που έχει στην οικονομία, ως προς το ποιο μέτρο έχει ποια επίπτωση, τάσσεται σαφώς με τα συμφέροντα των δανειστών της χώρας. Γι’ αυτό απείχε κάθε διαπραγμάτευσης.
Τάσσεται, επίσης, με τα συμφέροντα των τραπεζιτών και γι’ αυτό τους παρέχει τη μέγιστη δυνατή βοήθεια. Από μια άλλη σκοπιά, η κυβέρνηση συμπεριφέρεται ως οι μόνοι που χρειάζεται η οικονομία να είναι οι δανειστές, οι τραπεζίτες, τα λαμόγια, οι μαυραγορίτες και οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες. Υποτιμά δε τη σημασία που έχει για την οικονομία η εργασία των ανθρώπων του μόχθου και των παραγωγικών επιχειρηματιών. Είναι, δηλαδή, δέσμια κοινωνικών προκαταλήψεων συντηρητικού χαρακτήρα.
*Τρίτον, πολλοί υπουργοί της κυβέρνησης κάνουν παρέα με τους ανθρώπους του κέρδους και όχι του μόχθου. Κατανοούν τις αγωνίες και τις απαιτήσεις των πρώτων. Είναι ξένοι με τους καημούς και τις ανάγκες των δεύτερων. Δηλαδή, εκ των πραγμάτων κάνουν σαφή επιλογή με ποιους θέλουν να πορεύονται και για ποιους νοιάζονται περισσότερο. Επιλογή που δεν είναι απλά λάθος, αλλά αποτελεί μια επικίνδυνη πεποίθηση.
-
Καλησπέρα σας,
(και αμέσως μετά καληνύχτα σας, είμαι τίγκα στην κούραση, και ψιλικοιμάμαι ήδη, οπότε, ες αύριον…).
Μόνο να ρωτήσω κάτι,θα ήθελα, ή μάλλον να εντοπίσω, και αμέσως μετά, να ρωτήσω:(Πέρα από το κείμενο του Κοτζιά φίλε @Στέλιο, που
-δυστυχώς και για μας και κυρίως γι αυτόν-
αποτελεί -αν μη τι άλλο- χυδαία αποθέωση του δόγμαατος
¨ΔΕΝ ΜΕ ΘΕΛΕΙ Η ΜΑΡΙΓΩ, ΝΑ ΚΑΙ ΓΩ, ΝΑ ΚΑΙ ΓΩ…»!ΌΤΑΝ άραγε ο σ. Ν.Κ, αμέσως μετά την πολύχρονη μ-λ «τσάρκα» του, ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΚΟΙΜΩΜΕΝΟς ΤΟΥ ΓΑΠ,
ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΜΦΑΝΙΖΕ ΣΑΝ τον ΕΠΙ Γης ΦΩΣΤΗΡΑ ΤΡΙΣΗΛΙΟΥ τινός ΜΥΣΤΗΡΙΑΣ θΕΌΤΗΤΑΣ,
του πέρναγαν καθόλου από τη μυαλουδάρα οι μαλακίες που ΤΩΡΑ μας ρίχνει στη μάπα με θράσος χιλίων πιθήκων,
ή περί άλλες (εξ ίσου μαλακίες, προφανώς) ετύρβαζε;Επομένως, θα έλεγα,
(θα παρακαλούσα πιο σωστά)
πριν συστήσουμε στους άλλους κάτι
(αυτό γίνεται, αν δεν κάνω λάθος, όταν λινκάρουμε μια άποψη, μια σκέψη, ένα κείμενο),
ας το σκεφτόμαστε παραπάνω από μία φορές.
Και, φυσικά, δεν ενίσταμαι
(πώς θα μπορούσα, άλλωστε)
για την ουσία (την ποιά;) των απόψεων του Ν.Κ
(στο βαθμό που οι «άρες-μάρες κουκουνάρες, μια το ένα και την άλλη το τελείως αντίθετό του», του, συνιστούν απόψεις)
Αλλά για το υποκείμενο που τις διατυπώνει, και είναι τόσο διάτρητο στη δημόσια παρουσία του και στα «αίτια που την κινούν»
(Τέλος η παρένθεση για ΝΚ)Λέω λοιπό, πως αν οι ενστάσεις του @Αναγνώστη πιο πολύ (αλλά όχι μόνο),
συνιστούν εντοπισμό ενός φαινομένου με γενικευμένη ισχύ, πάει καλά, και να το κουβεντιάσουμε.Αν όμως συνιστούν ένα «μονόπλευρο κατηγορητήριο εν τω βάθει» για ότι έχει να κάνει με τη σύγχρονη εκδοχή της ζωής στη χώρα μας, δε θα έπρεπε να σκεφτούμε, πριν από οτιδήποτε, πως
*τυχαίνει να μιλάμε για μια χώρα στην πρώτη παγκόσμια τριαντάδα (24η το 2002) -σε δείκτες κατά το υπόδειγμα γενικών αξιολογήσεων του ΟΟΣΑ-, που αφορούν γενικά κριτήρια ανάπτυξης
*οικονομικής,
*κοινωνικής, αλλά και
*πολιτισμικής;Και πως
*αν, όντως, έτσι βλέπουμε τα πράγματα,
τί είδους κόλαση πρέπει να βλέπουμε στην πραγματικότητα των, ας πούμε, πιο κάτω 170 χωρών, έτσι για να συμπηρωθεί η πρώτη 200άδα;…Αλλά φοβάμαι, πως ήδη γλαρώνω, και μόλις προλαβαίνω να καληνυχτίσω γι απόψε…
-
Καπετάνιε εύγε, το ποστ είναι εικαστικο-λακωνικός μινιμαλισσμός…
του ειδους που πολλοί… πολυλογάδες σαν κι εμένα θα ήθελαν να πετύχουν, αλλά ματαίως.(Και το σεντόνι-σχόλιο δεν ΜΠΥΡάζει, καλό ήταν κι αυτό και αναγκαίο, βεβαίως…)
Επίσης βλέπω ότι ίδρυσες και ίδρυμα ανιάτων πανικοβληθέντων ΠΑΣΟΚων…
ΚΑΙ αυτό καλώς εγένετο, φιλανθρωπικώς και δημοκρατικώς επιβεβλημένον ήτο… -
(άσχετο, Γεώργιε διάβασα από τον αιρετικό την πιο ολοκληρωμένη και μεστή ερώτηση που θα μπορούσε να τεθεί σε συνεντευξιαζόμενο αλλά απάντηση δεν μπόρεσε τελικά να δοθεί- μέρος της ευθύνης για το γεγονός σου αναλογεί ….. εάν με εννοείς 😉 )
-
Some really quality blog posts on this internet site , saved to fav. bdaadafdadae
Στο καρνάγιο 